4. Precisielandbouw
Wat is precisielandbouw?
Precisielandbouw is een verzameling landbouwkundige praktijken die zich op specifieke zones van de akker richten op een bepaald tijdstip. Dit staat in tegenstelling tot meer traditionele praktijken, waarbij de verschillende gewasbehandelingen, zoals irrigatie, aanbrengen van meststoffen, pesticiden en herbiciden, gelijkmatig over de hele akker aangebracht werden zonder rekening te houden met enige veranderlijkheid binnen de akker.
Bron: Agricultural Research Service, USDA
Vooruitgang in teledetectietechnologie en de lagere kosten van sensoren laat nu het meer algemeen verspreide gebruik van dergelijke uitrusting in de landbouw toe. Met het gebruik van deze sensoren is het mogelijk te identificeren welke bepaalde zones van de akker welke behandeling nodig hebben en het aanbrengen van chemische stoffen enkel op die bepaalde locaties te richten - zodat de hoeveelheid gebruikte chemicaliën en bijgevolg de kosten van het aanwenden ervan verminderd kan worden - en op die manier ook om het milieu te beschermen.
Gegevens met coördinaten verbinden
Teledetectiebeelden afkomstig van satellieten hebben geen geografische informatie gekoppeld aan de spectrale gegevens. Dit wil zeggen dat we eigenlijk niet de exacte plaats op de aarde kennen die iedere pixel van het beeld voorstelt. Deze informatie moet manueel ingebracht worden via een verwerkingsmethode, genaamd Geometrische Correctie, welke ook de geometrische fouten binnen het beeld corrigeert.
Bron: Wikimedia Commons
Gegevens die op de akker verzameld werden, worden door sensoren vastgelegd die op de tractor gemonteerd zijn en die de akker scannen terwijl de tractor vooruit rijdt en gegevens sequentieel (in rijen) verzamelt. Om aan iedere spectrale meting geografische coördinaten toe te kennen, worden de coördinaten van de tractor frequent vastgelegd via het Global Positioning System (GPS). Voor meer informatie over GPS, zie deze pagina.
GPS-ontvangers hebben variabele nauwkeurigheden. Dure ontvangers zijn uitgerust met software en algoritmen die helpen om het ontvangen signaal te corrigeren en de positioneringsfout te minimaliseren. Over het algemeen variëren de fouten van 10-20 meter voor goedkope ontvangers tot een paar centimeter voor zeer dure ontvangers. Aangezien precisielandbouw te maken heeft met individuele kleine delen van de akker is een zeer hoge ruimtelijke nauwkeurigheid vereist.
