4. Interpretacja wizualna zdjęć

Większość ludzi postrzega swoje otoczenie za pomocą wrodzonej umiejętności zwanej percepcją wzrokową. Ta zdolność wykorzystywana jest także do postrzegania obrazów (w 2D) i trójwymiarowych struktur i wzorów.

Interpretacja wizualna obrazów satelitarnych to złożony proces. Uwzględnia się w nim zawartość obrazu, lecz także elementy wykraczające poza jego ramy, które pozwalają zidentyfikować przestrzenne i krajobrazowe wzorce. Ten proces może być podzielony z grubsza na dwa etapy:

1. Identyfikacja obiektów takich jak ulice, pola, rzeki itp. Jakość identyfikacji zależy od doświadczenia w interpretacji obrazów i rozwinięcia percepcji wzrokowej.
2. Faktyczna interpretacja może być utwierdzona poprzez wnioskowanie na podstawie uprzednio zidentyfikowanych obiektów. Znajomość obiektów i doświadczenie są tu kluczowe.

Pierwszy krok w rozpoznawaniu obiektów i struktur najlepiej tłumaczy cytat: "Na obrazie mogę rozpoznać tylko to, co już znam." Tak też, uprzednia wiedza i doświadczenie odgrywają bardzo ważną rolę w procesie interpretacyjnym, gdyż tylko dzięki szczegółowej wiedzy można zauważyć związki pomiędzy procesami.

Identyfikacja i interpretacja, nie są ze sobą "mechanicznie" powiązane, lecz raczej przypominają powtarzalny proces, w trakcie którego obydwa kroki zależne są od siebie nawzajem. (Albertz 2007).

Proces intepretacji wizualnej

• Pozyskanie materiałów: zdjęć satelitarnych, map, itp.
• Wstępna interpretacja: rozmieszczenie przestrzenne, podział obszaru itp.
• Częściowe rozpoznanie terenu: identyfikacja cech szczególnych dla poszczególnych obszarów.
• Szczegółowa interpretacja: najważniejsza część pracy: poszczególne obszary są rozpatrywane oddzielnie, a poszczególne obiekty identyfikowane i porównywane do map. Najpierw analizowane są obiekty, które można łatwo zidentyfikować.
• Rozpoznanie/porównanie terenu: weryfikacja niepewnych wyników intepretacji.
• Przedstawienie wyników: poprzez mapy, szkice, kartowanie tematyczne, itp.