2. Verstedelijking

Midden- en Zuid-Amerika

Zuid-Amerika

Latijns-Amerika en de Caraïben waren tegen 1960 50% verstedelijkt, maar liggen nu in de buurt van 75%, een verstedelijkingsniveau dat vergelijkbaar is met dat van Europa. Er is ook een sterke bevolkingsconcentratie in grote steden, in 1990 woonden meer mensen in "miljoenensteden" in de regio dan in landelijke gebieden (Pacione 2001, UN-HABITAT 2001).

De snelle verstedelijking heeft te maken met de schaal van economische groei in de landen. Brazilië, Mexico, Colombia en de Dominicaanse Republiek, bijvoorbeeld, maken zowel een snelle economische groei als hoge verstedelijkingsniveaus mee.

  • De meest verstedelijkte landen in deze regio met meer dan 80% van hun bevolking in stedelijke gebieden zijn o.a. Venezuela, Argentinië, Chili en Uruguay met een lange traditie van stadsontwikkeling.
  • Landen met urbanisatietempo's tussen 50 en 80% kregen te maken met een snelle stads- en economische ontwikkeling gedurende de voorbije 50 jaar en zijn o.a. Brazilië, Mexico, Colombia, Ecuador, de Dominicaanse Republiek, Bolivia, Peru en Trinidad en Tobago.
  • De minst verstedelijkte landen in deze regio, waarbij minder dan 50% van de bevolking in stedelijke gebieden leeft, zijn de minder dichtbevolkte landen zoals Paraguay, Haïti en Costa Rica (Pacione 2001).
Favelas in São Paulo

  

In 2000 hadden Latijns-Amerika en de Caraïben 400 miljoen stadsbewoners, waarvan 41,8% in de 50 "miljoenensteden" van de regio woonden. 15,1% van de totale regionale bevolking en 61,5% van de stadsbevolking woonde in steden met meer dan 5 miljoen mensen (UN-HABITAT 2001).

Zeven steden met meer dan 5 miljoen inwoners

De meeste van de huidige stedelijke centra werden gesticht door de Spanjaarden en Portugezen, terwijl sommige zoals Mexico-Stad en Quito zelfs oudere, precolumbiaanse steden zijn (voor de kolonisatie) (Pacione 2001).

Alle grote hoofdstedelijke gebieden maken een decentralisatie en suburbanisatie mee van bevolking en de productie naarmate ze groeien. Een studie van Latijns-Amerikaanse steden gedurende de jaren '70 stelde vast dat negen van de tien grootste steden allemaal een snelle groei van de buitenwijken beleefden, maar tegelijkertijd hebben grote steden ook een grotere dichtheid gekregen (Pacione 2001, UN-HABITAT 2001).

In veel van de landen met hogere inkomens in Latijns-Amerika zullen de factoren die de stedelijke decentralisatie in Noord-Amerika en Europa stimuleerden, zoals de ontwikkeling van interregionale transport- en communicatiesystemen van goede kwaliteit, ook van invloed zijn op de stedelijke structuur in Latijns-Amerika en de Caraïben (Pacione 2001).

Woningtekort in Latijns-Amerika en de Caraïben

Taken: 1. Beschrijf het verstedelijkingsproces in deze regio.
2. Identificeer de drijvende krachten van verstedelijking.
3. Probeer de consequenties in te schatten van het scheidingsproces, de toename van slechte nederzettingen en suburbanisatie voor Latijns-Amerika en de Caraïben.

Mexico City

Casestudie: Mexico City