1. Reis van de Nike trainers
Met de stroming meegaan
In mei 1990 sloeg een storm ten zuiden van Alaska 21 containers overboord van de Hansa Carrier, een containerschip dat op weg was van Korea naar de VS. Vijf containers scheurden open waardoor zo'n 61.000 trainingsschoenen en laarzen in de noordelijke Stille Oceaan vrijkwamen.
De volgende winter spoelden honderden schoenen aan op de stranden van Brits-Columbia, Washington en Oregon.
Oké, de trainingsschoenen dreven met lokale stromen vanaf de plaats van de storm naar de kust, maar was dit het dichtstbijzijnde stuk land? Ze hadden zo'n 8 maanden nodig om daar te komen.
In de zomer van 1992 begonnen schoenen aan te komen in Hawaï. Hoe geraakten ze daar en waarom deden ze er nog eens tien maanden over? De afstand van de plaats van het ongeval tot Hawaï verschilt niet veel van de afstand naar de kust van de Stille Oceaan van Noord-Amerika.
Dus wat heeft dit te maken met oceaanstromen?
Wel, iedere schoen had een uniek, geregistreerd serienummer en de positie van het ongeval was bekend van het scheepslogboek. Hierdoor werd het de grootste lozing ooit van genummerde "drijflichamen" in de oceaan.
Drijflichamen zijn een van de hulpmiddelen die oceanografen gebruiken om de beweging van oceaanstromen te bestuderen. Computersimulaties (numerieke modellen) worden ook gebruikt, maar we moeten er zeker van zijn dat de modellen zich gedragen zoals de echte oceaan dat doet, dus oceanografen vergelijken voorspellingen op basis van modellen met het gedrag van drijflichamen.
De oceanograaf Carl Ebbesmeyer en zijn collega Jim Ingraham gebruikten de trainingsschoenen om te helpen een model te valideren dat bekend staat als de "Ocean Surface Currents Simulator (OSCURS)" (Simulator van oppervlaktestromen van de oceaan).
OSCURS voorspelde dat de meeste schoenen ongeveer 249 dagen na het ongeval zouden aanspoelen op de noordelijke punt van Vancouver Island en de kust van centraal Brits-Columbia. De eerste meldingen van schoenen op Vancouver Island kwamen binnen na 220 dagen.
Later werden ook veel schoenen teruggevonden op Queen Charlotte Island en in Noord-Oregon, wat erop duidt dat toen de schoenen de kust bereikten, er een aantal noordwaarts en een aantal zuidwaarts langs de kust uitweken.
In totaal werden 1600 schoenen (2,6%) gevonden en door strandjutters gemeld. Vergeleken met geplande lozingen van drijfflessen is 2,6% een zeer goede terugvondst. Kenmerkend is dat slechts 1-2% van de drijflichamen gewoonlijk gerecupereerd worden.
...en rubberen eendjes?
Nog een verhaal over toevallige drijflichamen dat tot ieders verbeelding sprak. Kun je feiten van fictie onderscheiden in het verhaal van het speelgoed voor de badkuip?
