Het mysterie van de Nazca-lijnen
Ontdekking
De geoglyfen van Nazca en de pampa's van Jumana, gelegen in de droge kustvlakte van Peru, beslaan ongeveer 450 km2.
Deze lijnen, die op het oppervlak van de grond gekrast werden tussen 500 V.C. en A.D. 500 zijn een van de grootste mysteries van de archeologie vanwege hun aantal, aard, grootte en continuïteit.
De geoglyfen beelden levende wezens, gestyleerde planten en imaginaire wezens af evenals geometrische figuren die meerdere kilometers lang zijn.
De lijnen werden voor het eerst opgemerkt toen commerciële luchtvaartmaatschappijen over de Peruviaanse woestijn begonnen te vliegen in de jaren '20. Passagiers meldden dat ze "primitieve landingsstrips" hadden gezien beneden op de grond.
Zoeken naar antwoorden
Sedert de ontdekking ervan zijn verschillende theorieën voorgesteld met betrekking tot de methodes en motiveringen die de constructie van de lijnen verklaren.
Waarom zou iemand zich de moeite nemen om figuren te maken die enkel vanuit de lucht bewonderd konden worden ?
Personen, met veel verbeeldingskracht die dit uitleggen, stellen dat het landingsbanen zijn voor buitenaardse voertuigen. Andere verklaringen gaan van een gigantisch sterrenobservatorium via gewijde straten en rituele plaatsen tot irrigatiesystemen.
Tot op heden blijft het mysterie van de Nazca-lijnen intact.
Nog een mysterie...
Op de pampa, ten zuiden van de Nazca-lijnen, hebben archeologen nu de verloren stad van vermoedelijke pre-columbiaanse lijnbouwers ontdekt. Deze stad, Cahuachi, werd bijna tweeduizend jaar geleden gebouwd en werd 500 jaar later mysterieus verlaten.
Bescherming
Sinds 1994, zijn de Nazca-lijnen beschermd als Werelderfgoedvan de UNESCO.
