Wat vinden we op de zeebodem?

Case study - Een classificatie van de bodemtypes nabij Jebel Ali in de zuidelijke Arabische Golf

Studiegebied

De kustzone nabij Jebel Ali is een beschermde mariene zone. Dit wil zeggen dat er opgelegde beperkingen zijn binnen dit gebied om bescherming te bieden voor, in dit geval, de koraalriffen en hun omgeving.
Deze zone is gesitueerd tussen Abu Dhabi en Dubai in de Verenigde Emiraten in de zuidoostelijke Arabische Golf.

Studiegebied nabij Jebel Ali in de zuidelijke Arabische Golf. Bron: S. J. Purkis.

Welke sensor werd er gebruikt?

Om de complexe koraalriffen nabij Jebel Ali te bestuderen, werd de IKONOSsensor, met een spatiale resolutie van 4 m (één pixel op een IKONOSbeeld omvat een oppervlakte van 4 m²), gebruikt .

IKONOSbeeld van het studiegebied (DEM perimeter). Bron: S. J. Purkis.

Classificatie

Om de verschillende bodemtypes te classificeren moeten de spectrale reflectiewaarden van de verschillende banden van de sensor bestudeerd worden.

In deze classificatie werd een onderscheid gemaakt tussen 2 verschillende zones. In beide zones geven verschillende spectrale banden de meeste informatie.

In de ondiepe zone(< 3,5 m) werden drie banden (blauw, groen en rood) gebruikt voor de classificatie.
De zone met grotere dieptes werd geclassificeerd met alleen de eerste twee banden (blauw en groen).

Vraag: Waarom werd dit onderscheid gemaakt?
Tip: Je kan het antwoord vinden in het hoofdstuk "Hoe diep is de zee?"

Antwoord ↓

De kaart maakt een voorspelling van de mogelijk aanwezige habitats op de zeebodem afkomstig van een geclassificeerd beeld. De coÖrdinaten zijn decimale graden lattitude en longitude. Bron: S. J. Purkis.

De classificatie had 22 substraatklassen als resultaat, waarin alle sedimenten en biotische diversiteit zitten geclassificeerd. Deze 22 klassen kunnen gereduceerd worden tot 8 grote groepen.

De classificatie bestaat uit 22 substraatklassen die samengevoegd kunnen worden tot 8 algemene groepen. Bron: S. J. Purkis.

Controleren...

Een combinatie van puntmetingen en continue metingen werden verzameld om de statistische significantie van deze classificatie te optimaliseren.

Zonder enige a priori onderzoek werd op 52 punten, gelijk verspreid over het studiegeibed, het bodemsubstraat gesampled. Met een duikteam van 4 scubaduikers werd per dag een transect van 160 x 8 m (ongeveer 80 IKONOS pixels) in kaart gebracht.
15 transecten werden vooraf bepaald op het IKONOSbeeld. Deze transecten zijn verspreid over het beeld over variërende dieptes en met verschillende oriëntaties.
De kaartbladen werden ingescanned en gedigitaliseerd.