De klimaatcrisis (1/3)
De tijdreeksen van het Mauna Loa-observatorium in Hawaï
In een laboratorium van de U.S. Atmospheric and Oceanic Administration NOAA op de berghelling
van de vulkaan Mauna Loa op het eiland Hawaï wordt sinds 1959 de CO2-concentratie
gemeten op 3397 m boven zeeniveau. Dit is de langst beschikbare tijdreeks voor CO2 in
de atmosfeer. Het documenteert de concentratie die op deze hoogte in Hawaï aanwezig is.
Gemiddelde waarden die representatief zijn voor het hele aardoppervlak, weergegeven op de volgende
pagina, zijn beschikbaar voor de periode vanaf 1979.
Het Mauna Loa Observatorium in Hawaï, VS.
Bron: NOAA.
De Mauna Loa tijdreeks wordt maandelijks bijgewerkt en
gepubliceerd op internet.
Naast grafieken zijn ook numerieke waarden beschikbaar. Het bevat ook de broeikasgassen methaan
(CH4), distikstofoxide (N2O) en zwavelhexafluoride (SF6).
Links: Tijdreeks van atmosferische CO
2 van maart 1959 tot oktober 2022. Maandelijkse
gemiddelde waarden worden in rood weergegeven. De zwarte lijn sluit seizoensfluctuaties uit.
Rechts: Doorsnede van de tijdreeks van januari 2019 tot februari 2023. De verticale zwarte
lijnen geven de onzekerheid van de gemeten waarde.
Bron: NOAA Mauna Loa Observatorium, Hawaï, VS.
De eenheid op de ordinaat van de twee grafieken is de molfractie van koolstofdioxide als de verhouding
van deze component tot het totale aantal mol van alle componenten van lucht. Het wordt gegeven in ppm
(parts per million), d.w.z. in delen per miljoen of 10-6. 400 ppm CO2 komt dus
overeen met 400 miljoenste of 0,4 duizendste of 0,04 procent.
Vraag: de seizoensgebonden schommelingen.
↓ ↑
Wat veroorzaakt de seizoensgebonden schommelingen in de CO2-concentratie die in de tijdreeksen
worden waargenomen?
Antwoord:
↓ ↑
In de lente beginnen planten te groeien, ze binden de CO2 die aanwezig is in
de lucht door middel van fotosynthese. De concentratie daalt dienovereenkomstig. In de
herfst neemt de plantengroei af. Veel planten rotten en geven CO2 dat in
de biomassa is gebonden af aan de lucht, waardoor de concentratie onevenredig toeneemt.
Gegevens gemeten op het zuidelijk halfrond laten het seizoenspatroon omgekeerd zien,
omdat de groeiperiode daar in de herfst begint en in de lente eindigt. Er is meer
vegetatie op het noordelijk halfrond dan op het zuidelijk halfrond. Daarom vertonen
de globale waarden op de volgende pagina ook seizoensfluctuaties.